Ik ben Annelieke (51) en ik heb mijn bedrijf ViA Virtual Assistance ingeschreven bij de KvK. Een tijd geleden besloot ik de knoop door te hakken en VA te worden en daarna heb ik me aangesloten bij VA School. Ik was druk aan het leren, informeren, verwerken, netwerken en Linkedinnen en mijn website. Daarnaast vond er ook een enorme persoonlijke ontwikkeling plaats: van werkneemster die soms té loyaal is, naar eigenaar van een eenmanszaak, waarbij ik (compleet uit mijn comfortzone) mezelf moet ‘verkopen’. Let wel: ik ben absoluut niet verlegen! Zo sta ik met gemak als een rasechte straatartiest mijn sambaband te dirigeren op een festival, maar jeetje….mezelf aanprijzen als VA? Da’s andere koek! Dan moet ik verkondigen dat ik talent heb, iets kan, iets wil en daar ook nog eens geld voor vragen. Maar alles valt te leren. Zo heb ik laatst weer een belangrijke les geleerd.

Het begon zo

Nadat […] geïnteresseerd reageerde op mijn verzoek om te linken, stelde hij me een paar vragen over het feit dat ik grafische vormgeving als dienst aanbood. Hij vroeg mij om online voorbeelden van mijn werk. Spannend! Ik stuurde hem de volgende dag een link naar mijn portfolio (sowieso al heel eng om te doen…). Hij stuurde terug dat hij het ‘wat abstract’ vond en of ik ook werk van opdrachtgevers kon laten zien, waaruit mijn ‘handtekening’ bleek. Een bewijs dus van mijn kunnen, dacht ik.

Mijn eerste reactie

Meteen na het lezen van zijn berichtje dacht ik: “Oh-help-ik-heb-geschreven-dat-ik-grafische-vormgeving-aanbied-maar-dat-is-niet-mijn-beroep-en-nu-ben-ik-natuurlijk-niet-goed-genoeg-want-ik-kan-niet-alles-wat-hij-verwacht-van-een-grafisch-vormgever-en-de-portfolio-van-een-grafisch-vormgever-zou-er-natuurlijk-veel-gelikter-uitzien-en stomstomstom-ik-had-dat-moeten-weten-dat-ik-de-opdrachtgevers-erbij-zet-maar-die-heb-ik-eigenlijk-nog-niet-omdat-ik-nog-niet-eens-echt-ben-begonnen-als-VA-en-nu-val-ik-alsnog-door-de mand-en-ojee-wat-ben-ik-domdomdom-en-wat-als-hij-het-niet-goed-genoeg-vindt?”

Onverwacht

Maar ik trok de stoute schoenen aan en bedacht dat ik beter eerlijk kon aangeven dat ik natuurlijk geen grafisch vormgever van beroep ben, maar dat ik er wel veel vanaf weet en óók teksten kan schrijven, administratieve ondersteuning kan bieden en verstand heb van UX/UI en daardoor dus heel veelzijdig ben.

Zijn reactie was de volgende: “….Ah zo! Ok, helder. Was meer om te kijken wat je op dat vlak zou kunnen betekenen. Sommige VA’s zijn vooral technisch (en dan ziet het er niet altijd goed uit); maar jij zou wat grafisch werk wel kunnen doen? Zeker als het binnen een huisstijl is?”

Wat blijkt. Hij was niet eens kritiek aan het leveren op mijn werk, maar gewoon informatie aan het inwinnen.

De omslag in mijn denken

Toen realiseerde ik me ineens dat ik meer als ‘zelfstandig ondernemer’ moet gaan denken. Dit is geen sollicitatiegesprek! Ik heb hèm niet nodig, hij heeft míj nodig. Ik kan gewoon zeggen wat ik wèl kan en als dat niet goed genoeg is voor hem, dan zoekt hij maar iemand anders. En dat zegt nog steeds niks over mij, dat zegt alleen maar dat hij de beste match zoekt voor zijn opdracht. Nu ik een eigen bedrijf heb, bepaal ik zélf wat ik wel of niet kan en vooral: wat ik wel of niet wil. Ik zoek geen werk, het werk moet mij zoeken! Dit is wat ik te bieden heb…take it or leave it!

Advies aan andere beginnende VA’s

Vul niet van tevoren in hoe iets zou kúnnen gaan lopen. Baseer je op feiten, niet op aannames. En…wees zeker van jezelf. Jij bent goed genoeg zoals je bent en lukt het niet deze opdracht binnen te halen, dan toch zeker wel de volgende!

En om af te sluiten, mijn levensmotto: “Let’s do what we love and do a lot of it!”

Annelieke Erkelens