Chris en Chris…

Twee keer heb ik een manager Chris in mijn carrière gehad. De eerste Chris was heel tevreden over mij als management assistant. En tijdens het beoordelingsgesprek kreeg ik dan ook een … C. Chris lichtte nog even toe: “Ik had je een D willen geven, maar het werd toch een C want anders heb je niets meer om naartoe te werken.” Wat? Een klap in mijn gezicht. Ik had zo mijn best gedaan. Ik ging voor een uitmuntend. Overgewerkt. Processen verbeterd. Iedere dag aanwezig. Altijd een stapje harder dan de rest. Een C! Ik zou hem weleens wat laten zien. 

De tweede Chris bij een volgende werkgever was ook heel tevreden. Die vertelde me tussen neus en lippen door bij de slager (ja echt) dat ik door mijn proeftijd was. Heel fijn. Niet even wat puntjes doornemen. Nee gewoon “Je weet het zeker al he?! Je mag dus blijven.” Daar bleef het bij. De waardering heb ik er zelf maar bij gedacht.

Waardering

Het heeft me zo geholpen. Om harder te werken. Resultaat te krijgen. Rechtstreeks in een burnout te belanden. En nee dat kwam niet door Chris 1 of Chris 2 hoor. Het waren stuk voor stuk heel goede managers en aardige mannen. Het kwam wel door de innerlijke criticus in mij. Iets met misschien ook thuis weinig schouderklopjes gekregen. Ook daar was “Over Han maken we ons geen zorgen” het complimentje waar ik het mee kon doen.

Het heeft me na m’n burnout ook geholpen om weer op te krabbelen. Het anders te doen. Om als zelfstandig ondernemer altijd te kiezen voor klanten die mij waarderen en dat op heel veel manieren laten blijken. Om zelf om referenties, recensies en evaluaties te vragen. Heerlijk! Gefundeerde feedback. Zodat ik op m’n gemakje weet wat ik moet verbeteren om blije klanten te krijgen. Love it!

Hartjes

Het ondernemerschap is dus perfect voor mij. Passen binnen de beoordelingscriteria, ongeschreven regels, glazen plafonds en hokjes van het kantoorleven … ik moet er echt niet meer aan denken. Ik denk tegenwoordig liever in hartjes dan in hokjes. Daarnaast probeer ik om balans te houden in keihard werken en keihard relaxen.

Wil jij ook het heft in eigen hand nemen? Klik hier voor meer informatie. 

Take care,

Hanneke

P.S. De afgelopen dagen moest ik ook veel denken aan de dansjes die we oefenden voor de kerstborrel, de gezellige pizza-avonden, bowlen met steengrill, een vrijmibo, lekkere lunch, samen lekker mailings inpakken of een lunch met een jubilaris. En juist door die herinneringen voelt het ook ok. Nu heb ik andere dingen waar ik blij om ben. En die herinneringen pakt niemand me meer af.