Op 11.11.22 hadden we een heerlijke dag bij Brasserie Buitenhuis in Valkenburg. Met meer dan 60 leergierige vrouwen ging het VA café van start. De vibe was goed, iedereen was lekker aan de slag met de opdrachten en zelfs met microfoon kon ik soms niet boven het enthousiaste geroezemoes uitkomen. Wat een heerlijke energie.
Totdat me na de lunch iets opviel. Of eigenlijk al tijdens de lunch. Iedereen ging een broodje en een soepje halen en at het op de plek op waar ze de hele ochtend al zaten. Ook na de lunch koos iedereen dezelfde plek als bij het eerste deel van de workshop. Dat fascineerde me, dus na de lunch ging ik toch even buurten bij een tafeltje. “Wat maakt nu dat je hier gaat lunchen en ook ná de lunch deze zelfde tafel kiest om het tweede deel van de workshop te volgen?”
Het was geen verwijt of oordeel, maar puur nieuwsgierigheid. Wat maakt dat mensen op dezelfde plek blijven als er ook andere ruimtes zijn? Als er wordt aangegeven dat je ook echt van al die ruimtes gebruik mag maken? Het is natuurlijk ook de multipotential in mij die niets liever wil dan variatie. En de HSS in mij die hunkert naar weer een spannend moment of een verse encounter. Ik weet dit van mezelf en ik kan er inmiddels naar handelen.
Dus volgde ik mijn onhoudbare drang om het te weten.
“Hier stond m’n tas, dus ik ben gewoon weer hier gaan zitten.” zei Angela Vugts. De hele tafel lachen “Ja ik ook!!”. Fijn die herkenning in elkaar én het was tegelijkertijd ook wel confronterend. Want wie is er nu eigenlijk de baas? Jij of je tas?
Na afloop was ik dan ook heel benieuwd hoe Angela het VA café had ervaren, super leuk dat ze dat voor ons op papier heeft gezet:
En dan ook nog onbekende mensen aan moeten spreken, waar moet je het dan in hemelsnaam over hebben? Deze laat ik aan me voorbij gaan, ik ga de volgende keer wel.
Toch bleef het ergens aan me knagen. Ik vroeg me af wat er dan eigenlijk mis kon gaan en wat me dan tegenhield. Allerlei aannames passeerden de revue. Mijn lievelingsquote ‘Om ergens te komen moet je eerst besluiten niet te blijven waar je bent’ kan ik met deze instelling natuurlijk niet waarmaken. Dus regelde ik alvast een vrije dag, het begin was gemaakt … nu het ticket nog. Er ging een week overheen voordat ik mijn buddy Myrna van Oorschot polste of ze er iets voor voelde om samen naar het event te gaan. Toen ik direct een enthousiaste ja terugkreeg heb ik meteen mijn ticket geboekt.
Twee weken later stapte ik bij haar in en waren we samen onderweg naar Valkenburg. We werden super enthousiast ontvangen met een warm welkom en konden alvast genieten van een kop koffie met wat lekkers. Wow, dat gaat relaxed, dacht ik nog. Al snel stonden we te kletsen met mede VA’s: “Vind je het goed als ik hier aansluit?”, “Ben je hier voor het eerst?” en “Hoe vind jij het?”. Dit voelde helemaal niet als netwerken, iedereen stond er hetzelfde in, de een met wat meer spanning dan de ander, maar er was gewoon een klik. Ook tijdens de workshop merkte ik dat je hier niet alleen voor jezelf was maar vooral ook voor elkaar. Wat een positieve energie, er was niemand die ergens wat van vond maar altijd wel iemand om je een helpende hand te bieden.
Na de workshop hebben we met zijn allen het vision board voor 2023 gemaakt. Ik kwam een quote tegen met de tekst dat je in een warm bad terecht komt (hij staat rechtsboven in de hoek geplakt) en ik wist meteen dat deze quote precies de lading dekte van dit hele event. Voor mij was het duidelijk … al mijn aannames waren onterecht en wat heb ik genoten! Mijn bold moves voor 2023: op het volgende live event ga ik nog meer de connectie aan en blijf ik zeker niet zitten op de plek waar op dat moment mijn tas staat.”
Wil jij net als Angela komend jaar bold moves maken? In het Droomjaarverslag en de bijbehorende masterclass kun je lekker aan de slag met jouw mooie plannen.
Kom je ook je tas neerzetten op 8 maart 2024? Dan is het volgende VA café netwerkfun. Als je start als virtual assistant/ondernemer is het tip nummer 1 om je business van de grond te krijgen: netwerken! Maar jij hebt nu al pijn in je buik bij het idee dat je tegen wildvreemde mensen je pitch moet afsteken en knikkende knieën bij het beeld dat je misschien ineens een microfoon in je gezicht krijgt om ‘even te vertellen wat je nu precies doet’.
Laten we daarom hier wat energie en fun in steken zodat je niet met de bek vol tanden staat. Sterker nog, dat je misschien zelfs wel heel snel een volleerd netwerkbezoeker bent die er nog plezier in heeft ook.
