VA school Spijbelen Een eerste levensbehoefte

Vanmorgen viel het me meteen in “waarom spijbel ik eigenlijk nooit meer”. Na 2,5 week van intensief werken, school Olivia opstarten, het leven ‘na de vakantie’ weer oppakken had ik ineens ontzettend veel behoefte aan me time.

Op de havo bracht ik op sommige dagen meer tijd door in de ‘Posthof’ dan in het klaslokaal. Daarbuiten was het echte leven, dat vond ik veel interessanter. Ik spijbelde zoveel dat een leraar me wel eens een keer is komen halen. Vond ik wel grappig, dus ik ging weer braaf mee naar de les.

Vandaag zit ik lekker op een terrasje in Leiden mijn dag te starten. Ik ben vanaf huis niet naar kantoor gereden maar zocht op de fiets naar een fijne plek om te schijven, voor me uit te staren en een zálige cappuccino te drinken.

I feel alive. En misschien nog wel veel belangrijker, ik voel me 100% mezelf. Ik geloof dat als je vaker toegeeft aan wat je in het moment nodig hebt, je een betere relatie krijgt met jezelf.

Jezelf geven wat je nodig hebt is een groot cadeau. Je echt bewust zijn van waar je blij van wordt is misschien wel een van de taken die dagelijks op je to-do lijst hoort.

Want als jij niet weet wat je wilt, dan gaan heel veel anderen dat gat opvullen.

Dat is denk ik wat mensen benomen als ze zeggen “Ik word geleefd” of “Ik ben mijzelf kwijtgeraakt”

Maar je bent niet kwijt! Je bent er nog. Dus geef jezelf en je behoeften de ruimte. Dit is jouw leven en je mag iedere dag kiezen voor dat wat jou joy geeft. Daar is het leven voor bedoeld!

Spijbelen geeft mij altijd nieuwe inzichten, ideeën en ruimte.

Zet de wereld even op mute/pauze. “Make room for magic!”

Een half uurtje is al genoeg!

Dus fiets dat rondje extra door de stad, strijk neer op dat terrasje, doe lekker dat dutje op de bank.

Spijbelen is echt zo gek nog niet.
Spijbelen is de ultieme vrijheid. 

#vrijheid #spijbelen #dowhatyoulove #spijbelenisgezond #mentalhealth

Hanneke

P.s: Thank me later 😉

Volg ons op Instagram voor nog meer hersenspinsels en inspiratie